Στρατηγικές για υποστήριξη παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και ΔΕΠΥ
Η ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα) συχνά έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ικανότητα του μαθητή να μαθαίνει στην τάξη και στο σπίτι, επειδή μπορεί να επηρεάσει τη συγκέντρωση, την εστίαση και τον έλεγχο των παρορμήσεών του, γεγονός που οδηγεί σε δυσκολία στην κατανόηση και τη διατήρηση πληροφοριών. Με τις σωστές στρατηγικές και υποστήριξη, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και/ή ΔΕΠΥ μπορούν να μεγαλουργήσουν παρά τις προκλήσεις.
Στρατηγικές για υποστήριξη παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και ΔΕΠΥ. Οι στρατηγικές και μέθοδοι διδασκαλίας έχουν τεράστια σημασία. Για μαθητές με ΔΕΠΥ και μαθησιακές δυσκολίες, ένας ειδικευμένος εκπαιδευτικός που κατανοεί ότι κάθε παιδί έχει έμφυτες δυνάμεις και ικανότητες μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Ο κατάλληλος δάσκαλος γνωρίζει και εφαρμόζει τις εξής στρατηγικές για υποστήριξη παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και ΔΕΠΥ:
1. Το συναίσθημα και η μάθηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένα
Οι συναισθηματικές αντιδράσεις και οι αρνητικές συμπεριφορές μπορεί να είναι μηχανισμοί αντιμετώπισης που δημιουργούνται από την απογοήτευση και τον φόβο της αποτυχίας. Ο κατάλληλος δάσκαλος καταλαβαίνει ότι πολλά αρνητικά συναισθήματα και ενοχλητικές συμπεριφορές εξαφανίζονται όταν οι μαθητές αισθάνονται ικανοί. Πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ ή μαθησιακές δυσκολίες δυσκολεύονται χρόνια με την ανάγνωση, τη γραφή ή τα μαθηματικά αποδίδοντας την αποτυχία στον εαυτό τους σκεπτόμενα «είμαι ανόητος». Μέρος της δουλειάς του δασκάλου είναι να διασφαλίσει ότι οι μαθητές κατανοούν τι τους δυσκολεύει στο σχολείο και ότι ξέρουν πώς να το επιλύσουν.
2. Οι μαθητές μαθαίνουν με διαφορετικούς τρόπους
Οι επιτυχημένοι εκπαιδευτικοί λένε: «Πρέπει οι μαθητές να καταλάβουν ότι ορισμένες εργασίες μπορεί να είναι δύσκολες για εκείνους, αλλά ότι έχουν τις δεξιότητες —ή θα τους διδάξω τις δεξιότητες— για να τα καταφέρουν». Οι μαθητές τους ενθαρρύνονται βλέποντας τι λειτουργεί για το μαθησιακό τους στιλ και βρίσκουν τον καλύτερο τρόπο για να κατακτήσουν τη γνώση.
3. Ο μαθητής έρχεται πρώτος, το πρόγραμμα των μαθημάτων δεύτερο
Ο δάσκαλος γνωρίζει ότι η δημιουργία μιας θετικής νοοτροπίας θα αυξήσει την επιτυχία. Ένας μαθητής με ιστορικό αποτυχίας και απογοήτευσης προσεγγίζει τις νέες προκλήσεις με άγχος εμποδίζοντας τη μάθηση. Πριν λοιπόν διδάξει το νέο υλικό γνωρίζει πώς να δημιουργήσει το περιβάλλον που επιτρέπει στον μαθητή να ξεκινήσει ένα νέο μάθημα ή κεφάλαιο με περισσότερη αυτοπεποίθηση.
4. Η πρόοδος έχει μεγαλύτερη σημασία
Ο δάσκαλος πρέπει να επαινεί κάθε βήμα της προόδου που κάνουν οι μαθητές του ανεξάρτητα με το αν έχουν κατορθώσει να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο γνώσης. Η επιβράβευση δίνει κίνητρο στους μαθητές να συνεχίσουν με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο την προσπάθειά τους γνωρίζοντας ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο.
5. Ένα προβλέψιμο και συναισθηματικά ασφαλές περιβάλλον μεγιστοποιεί τις πιθανότητες επιτυχίας
Σε ένα ιδανικό περιβάλλον, οι διαδικασίες, οι κανόνες, οι προσδοκίες και οι κατευθυντήριες γραμμές εμφανίζονται ευδιάκριτα και ακολουθούνται με συνέπεια. Εάν κάποιοι μαθητές αγχώνονται όταν, για παράδειγμα, κάνουν μια ομαδική εργασία επειδή ανησυχούν ότι οι άλλοι θα δουν τα λάθη τους, ο δάσκαλος θα πρέπει να φροντίσει να δώσει την ευκαιρία σε αυτούς τους μαθητές να ελέγξουν τις απαντήσεις τους μαζί του και στη συνέχεια να συμμετάσχουν στην ομάδα, γνωρίζοντας ότι έχουν τις σωστές απαντήσεις.
Η κατανόηση των επιπτώσεων της ΔΕΠΥ στις σχολικές επιδόσεις δίνει τη δυνατότητα στους γονείς και τους δασκάλους να δράσουν προληπτικά και να διδάξουν στα παιδιά τις στρατηγικές και τα εργαλεία που τους επιτρέπουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να επιτύχουν τους μαθησιακούς τους στόχους.
